از مسائلی که فرهنگ اسلامی بر آن تأکید کرده و در قرآن و روایات به عنوان خصلتی ارزنده و نیک برای انسانها بیان شده شکرگزاری و سپاس از بابت نعمتهای الهی است.
به گزارش ایسنا، شکرگزاری به درگاه الهی از مهمترین خصوصیات انسان است. گرچه نعمتها و فضل پروردگار بسیار زیاد است و قابل احصاء نیست، امّا همین معرفت و شناخت که بشر بداند از شکر الهی عاجز است مقدمهای بر رویش این فرهنگ در وجود او خواهد بود.
امام علی(ع) در بیان چرایی شکرگزاری و سپاسگزاری از خداوند فرمودند: "نخستین چیزی که بر شما در قبال خدای سبحان واجب است، سپاسگزاری از نعمتهای او و فراهم آوردن موجبات خشنودی اوست۱".
آن حضرت در حدیثی دیگر چنین فرمودند: "شکر، زیور توانگری است و شکیبایی، زیور گرفتاری۲".
امام صادق(ع) نیز در باره این که چگونه حق شکر خداوند ادا میشود؟ میفرمایند: "خداوند متعال به موسی علیهالسلام وحی فرمود که: ای موسی! مرا چنان که باید شکر کن. موسی عرض کرد: پروردگار! چگونه تو را چنان که باید شکر گویم حال آن که هر شکری که تو را میگویم خود نعمتی است که تو خود به من ارزانی داشتهای؟ فرمود: ای موسی! وقتی که بدانی توفیق آن شکر را هم من به تو دادهام، حقّ شکر مرا ادا کردهای۳".
امام علی(ع) نیز درباره فواید شکر گزاری قلبی فرمودند: "چون خداوند به بندهای نعمتی دهد و بنده در دل شکر آن نعمت را بگزارد، پیش از آن که سپاسگزاری از آن را به زبان آورد مستوجب افزایش آن نعمت گردد۴".
پایان
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آرشیو
آمار سایت